Opis
Jacques Le Goff: Srednjovekovna civilizacija zapadne Evrope
Kolo sreće, taj simbol tako drag srednjovjekovnoj zapadnoj Europi, okreće se za epohe, pa čak i za civilizacije. Idealiziranje uspomena preobražava također i kolektivnu prošlost. Mit o „lijepom dobu” često se stvara u korist jučerašnjice: Francuzi XIV stoljeća su s nostalgijom pominjali „dobro vrijeme Gospodina Svetog Louisa”. Zatim idealizacija često ustupa mjesto omalovažavanju i zaboravu. Kasnije, otkrivanje novih dokumenata, vremensko odstojanje, nova gledišta, promjene mode, također mijenjaju sliku prošlosti, okreću kotač. Zlatne legende i crne legende se smjenjuju.
Srednji vijek je prošao taj krug povijesnih gledanja. Renesansa i klasicizam vidjeli su srednji vijek u crnom. Bilo je to vrijeme umjetnosti zvane „gotika”, barbarske skolastike, i Englezi pronađoše dobru formulu: The dark ages – mračne godine. Revolucija od 1789., koja je ukinula „feudalna” prava u Francuskoj, a oglasila im pogrebna zvona u Evropi, dala je srednjem vijeku, koji je izjednačen u političkom i društvenom pogledu s feudalizmom, sadržinu također dostojnu prezira. Obilježje „feudalan” postaje pogrdno. Romantizam je počeo obrtati tok struje. Ljubav prema ruševinama prenjela se sa antičkih hramova na porušene tvrđave i nedovršene katedrale. Strast za ovim predmetima sanjarenja narasla je do te mjere da su ih htjeli restaurirati, uljepšati, obnoviti ili, tamo gde su tek bili u planu, napraviti…Stvarno srednjovjekovno je bilo zamjenjeno učenim medievalnim, neogotika je očarala kler, buržoaziju i Amerikance. Trubadurski žanr, romani Waltera Scotta, Quasimodo i Emerijo, digli su srednji vijek na prijestolje u literaturi, a Velen je izmislio jedan srednji vijek ogroman i prefinjen.
