Opis
0 bošnjačkom romanu pisano je malo i sporadično, gotovo nikad sintetski, pa on, kao samosvojna književna cjelina sa vertikalom geneze i složenom modelativnom strukturom, nije ni razmatran iz rakursa književne historije, niti pak u bilo kojoj vrsti sinhrone ravni i književnokritičke analize. Broj romana u bošnjačkoj književnosti uveliko prelazi broj sintet
skih književnohistorijskih i književnokritičkih radova o njima kao književnom sistemu koji se ulančava i u šire literarne kontekste. To je svojevrstan paradoks koji posvjedocuje činjenicu da “rasuti bošnjački književni arhipelag” još uvijek predstavlja književnost bez valjane književnokritičke, ali i književnohistorijske recepcije, iako je doba u kojemu živimo na
književnoznanstvenoj razini obilježeno dominacijom historije književnosti nad književnom kritikom.
